22 Ocak 2012 Pazar

Bir Pazar Günü



Kal desem kalmazsın gel desen gelemem ben
Madem ki gidiyorsun bu şiir son hediyem
Artık kimin eliyle bu çay o tadı verir
Kim demlese bu çayı demi gamla beslenir
Gözlerinde bir yağmur radyoda hüzün faslı
Cem baba haykırıyor resimdeki gözyaşı
Nemli tuzlu sokulgan göz yaşların var bende
Kipriklere takılmış emanetin var bende
Sen bırak ey sevgili ben sanada ağlarım
Biri kaybedecekse kaybetmeye razıyım
Ben sevmekten mahkumum müebbet ölüm bize
Ölmek kurtuluş amma intihar haram bize
Keşke bu gün değil de bir başka gün gitseydin
Bu pazar yağmur varmış son pazar görüşseydin
Ki yağmurlu bir pazardan kalmaydı sebepsiz sıkılmalar,
Her terk ediliş mutlaka pusuda bir pazarı kolladılar
O zaman bir mateme bürünmüş gibi dokunur
Kapanan tüm dükkanlar
Kepenkler hep hüzne dönüktür kör ışığın altında,
Artık gizli bir isyandır sokaklar, arabalar
Bu sağır kaldırımlar
Eğer yağmurlu bir pazar da sebepsiz bir sıkılma
Sararsa içinizi bilin ki bir yerlerde ayrılmıştır iki kişi!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder